คือ สังคมในอุดมคติที่เป็นเป้าหมายการดำรงอยู่ของผู้คนอย่างสงบสุข สันติ สมานฉันท์ สร้างสรรค์ ในท่ามกลางความแตกต่างหลากหลายของกลุ่มชน ชาติพันธุ์ เพศ ชนชั้น ศาสนา ความเชื่อ วัฒนธรรมประเพณี เพื่อมุ่งสู่ความอยู่ดีมีสุขอย่างยั่งยืน โดยมีโครงสร้างองค์ประกอบที่เป็นสาระสำคัญ ดังต่อไปนี้
สังคม หมายถึง สังคมนิยมทั้งในฐานะที่เป็นปรัชญา เศรษฐศาสตร์ การเมือง การปกครอง สังคมสวัสดิการ โดยเฉพาะในความหมายของสังคมนิยมขั้นต้น ที่มีการผสมผสานระบบเศรษฐกิจแบบทุนนิยมด้วย
ทุนนิยม หมายถึง ส่วนประกอบหนึ่งของระบบทุนนิยมที่ผสมผสานอยู่ในระบบเศรษฐกิจแบบสังคมนิยมขั้นต้น เป็นการเชื่อมโยงบทบาทของทุนที่ดำรงอยู่อย่างเหมาะสมโดยสามารถควบคุมได้ เพื่อใช้ประโยชน์ในด้านการพัฒนาขีดความสามารถสูงสุดในการแข่งขันในตลาดโลกาภิวัตน์ในทางสากล ทั้งหมดใช้เพื่อประโยชน์สุขตกกับผู้ยากจน ผู้ด้อยโอกาสในสังคม อย่างเป็นจริง
สมดุล คือ หลักแก่นแกนของชุดความคิดนิเวศประชาธรรม ซึ่งมีความหมายแยกย่อยออกเป็น
นิเวศน์ คือ การบริหารการพัฒนาอย่างสมดุลย บนพื้นฐานของระบบนิเวศน์ วิถีชุมชนท้องถิ่น รากเหง้าวัฒนธรรม ทุนทางสังคม
ประชา คือ ประชาธิปไตยทางตรงแบบมีส่วนร่วม การเมืองการปกครองตามหลักธรรมาภิบาล บนพื้นฐานการตื่นรู้ของพลเมืองผู้เอาการเอางาน(Active Citizens)
ธรรม คือ ความเป็นธรรมทางสังคม และสังคมคุณธรรม
อิสระ คือ ความเป็นตัวของตัวเองในลักษณะประชาชาติ ที่ดำรงเอกภาพแห่งเอกราช และ อธิปไตย บูรณภาพเหนือดินแดนอย่างสมบูรณ์
ไท คือ ความมีเสรี ปลอดจากการถูกกดขี่ ข่มเหง หรือเอารัดเอาเปรียบใดๆ ของประชาชนทั้งปวง ผู้มีเกียรติและศักดิ์ศรีเสมอกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น